نقد و تحلیل «تصحیح شبرنگ نامه» داستان رستم و پسرِ دیو سپید

شبرنگ­نامه یکی از منظومه­هایِ پهلوانیِ پس از شاهنامه است که به موضوعِ کین­خواهیِ شبرنگ، پسر دیو سپید، از ایرانیان و نبردهای او با رستم و ایرانیان می­پردازد. با اینکه از شناسایی و معرّفیِ این اثر حدودِ صد و بیست سال می­گذرد آگاهی­ها و تحقیقاتِ موجود دربارۀ آن بسیار اندک است و متنِ مصحَّحِ آن نیز به­تازگی منتشر شده است. شبرنگ­نامه که سَرایندۀ آن ناشناخته است 2877 بیت دارد و احتمال داده­اند که از منظومه­هایِ سدۀ ششم باشد. چون این منظومه از منابعِ دو درس از سرفصلهایِ گرایشِ ادبیّاتِ حماسی در دورۀ دکتریِ ادبیّات فارسی است در این مقاله ضمنِ معرّفیِ تصحیحِ این کتاب (به کوشش: ابوالفضل خطیبی و گابریله وان دِن بِرگ، تهران، بنیاد موقوفات افشار با همکاری انتشارات سخن، 1395) و طرحِ نکاتی برای تعیینِ تاریخِ احتمالیِ نظمِ آن، پیشنهادهایی نیز دربارۀ بعضی مواردِ مقدّمه و ضبطهای متنِ آن عرضه شده است.